گزارش روز: پنج دلیل برای قهرمانی رئال مادرید در لالیگا؛ از رفتن پپ تا شکسته شدن سد روانی

رئال مادرید سلطه بارسلونا بر لالیگا را فصل پیش به پایان رساند. آنها این کار را با فوتبالی زیبا و گل‌های فراوان انجام دادند: 100 امتیاز گرفتند و 121 گل زدند. مردان ژوزه مورینیو رویای خود را به واقعیت تبدیل کردند و حتی در نوکمپ هم پیروز شدند.

اکنون پپ گواردیولا رفته و مادرید فرصت آن را دارد که چرخه پیروزی خود را آغاز کند. مورینیو قراردادی بلندمدت در پایان فصل گذشته بست و برنامه دارد که رئال را به سطح حتی بالاتری برساند.

لیگ قهرمانان دیگر چالش مورینیو است، اما مربی پرتغالی حواسش به لیگ داخلی هم هست. تیم او همانی است که بود؛ مشتاق و گرسنه مانند همیشه، و علاقمند به این هک نشان دهد موفقیت فصل پیش زودگذر نبوده بلکه آغاز موضوعی است خاص.

این پنج دلیل است که چرا رئال مادرید در فصل 13-2012 می‌تواند فاتح لالیگا شود:

تیم رئال مادرید فصل جدید را در فرمی حیرت‌انگیز آغاز می‌کند. بازیکنانی مانند آنخل دی‌ماریا، مسعود اوزیل و کریستیانو رونالدو سریع‌تر و باطراوت‌تر از دیگران هستند. به علاوه، فابیو کوئنترائو توانسته اعتماد به نفسش را که در اکثر دیدارهای فصل قبل نداشت به دست بیاورد و آماده نبرد با مارسلو بر سر حضور در ترکیب اصلی است.

بارسلونا به‌شدت متکی است به نبوغ لیونل مسی و استمرار چابی و آندرس اینیستا؛ اما رئال مادرید تشکیل شده از یک رهبر – رونالدو – و لژیونی از فوتبالیست‌ها که آماده‌اند پا به بالاترین سطح بگذارند. مجموع این بازیکنان فوق‌العاده مساوی است با مجموعه‌ای عملا بی‌نقص.

هنگامی که ژوزه مورینیو به اسپانیا رفت، به نظر می‌رسید آشفتگی به او هم رسیده. اما با گذر زمان و کسب دو قهرمانی (جام حذفی 11-2010 و لالیگای فصل پیش)، آرامش و ثبات به باشگاهی رسید که سال‌ها با مشکل ابهام و بلاتکلیفی، و حتی پریشانی روبرو بود.

مربی پرتغالی که قراردادش را تا سال 2016 تمدید کرده، تیمی جوان، جاه‌طلب و متعهد در اختیار دارد. تیم همچنین توانسته ضعفش در لیگ قهرمانان را به تاریخ بسپرد. آنها شش سال پیاپی بود از مرحله یک‌هشتم نهایی جلوتر نمی‌رفتند.

اروپا اکنون به رئال مادرید احترام می‌گذارد. این را می‌توان در زمین دید. پروژه آنها به انسجام رسیده و فلورنتینو پرس کنترل کامل تیم را به مربی تیم سپرده. فوتبال از مورینیو سپاسگزار است و رئال مادرید آماده تاختن به پیش است.

بارسلونا شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسید. هربار کاتالان‌ها به رئال مادرید می‌رسیدند برتر بودند. اما فوتبال همیشه دوره‌ای است و این بار لبخند روی لبان افرادی نشست که سال‌ها ناراحت بودند. فتح جام حذفی در اولین فصل مورینیو به باشگاه این باور را داد که شکست بارسلونا امکان‌پذیر است. کنترل کاتالان‌ها بر بازی در هر ال‌کلاسیکو کاهش می‌یافت، تا جایی که مادرید به نوکمپ رفت و مردان پپ گواردیولا را شکست داد؛ آن هم در شرایطی که به نظر می‌رسید ممکن است قهرمانی از دستان رئال بلغزد. کریستیانو رونالدو در حالی ورزشگاه را ترک کرد که تماشاگران ساکت بودند. آن سد روانی دیگر شکسته شده.

امروز اوضاع کاملا متفاوت به نظر می‌رسد. مردان مورینیو به بخت خود باور دارند و دیگر از بارسلونا نمی‌ترسند. این روی اعتماد به نفس بارسلونا هم تاثیر می‌گذارد. آنها دیگر برتری فصل‌های گذشته را ندارند.

121 گل در فصل 12-2011 رئال مادرید در لالیگا نشان می‌دهد که ما تیمی نابودگر را به نظاره نشسته‌ایم. مورینیو را در زمان ورود به اسپانیا مربی دفاعی نام نهاده بودند اما این مربی پرتغالی تیمی ساخته که می‌تواند بهترین رقیبان را هم در یک‌سوم نهایی‌شان درهم بشکند.

خط حمله مادرید تماشایی است، به‌ویژه اگر روی سه‌گانه اصلی‌شان تمرکز کنیم: رونالدو، گونسالو ایگواین و کریم بنزما. این سه 89 بار در لیگ فصل گذشته گل‌زنی کردند. یعنی بهتر از تمامی تیم‌های لالیگا. اگر آنها در همین سطح بمانند توقف‌ناپذیرند.

پپ گواردیولا در انتهای فصل گذشته از کشتی بارسلونا بیرون پرید. او دوران فوق‌العاده موفقی را در بارسلونا سپری کرد. او جایش را به تیتو ویلانووا داده، اما مربی جدید هرچند همان انگاره‌های دوست و هم‌تیمی سابقش را دارد با این حال شاید آماده نبرد طولانی و شدید با مورینیو نباشد؛ هم از نظر فوتبالی و هم از نظر روانی.

مربی جدید بارسلونا هنوز فردی شناخته‌نشده است. و این مقابل رقیبی که به‌شدت در اوج است و روحیه‌اش در آسمان‌هاست بی‌نهایت خطرناک است. ویلانووا گواردیولا نیست و هرگز هم نخواهد بود. در هنگامی که نوکمپ به گذشته افتخارآمیز اخیرش می‌بالد و به زمان حال با دیده تردید می‌نگرد، رقیبشان در سانتیاگو برنابئو اعتمادش به مورینیو را پیش از فصلی تصویب کرد که می‌تواند برای رئال مادرید تاریخی باشد.